ដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច (Journey to the West)

ដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ឬ ស៊ីយ៉ូវជី (ចិនកាត់: 西游记; ចិនពេញ: 西遊記; ភីងអ៊ីន: Xī yóu jì ; អង់គ្លេស:Journey to the West) ឬដែលខ្មែរយើងតែងតែស្គាល់តាមរយៈរឿង ដំណើរផ្សេងព្រេងរបស់ថាងចេង ឬ ស៊ុន​អ៊ូ​ខុង ។

ស៊ីយ៉ូវជី ជាប្រលោមលោកបូរាណរបស់ចិននិពន្ធនៅគ.ស1590 នៃរជ្ជកាលមីង (រជ្ជកាលមេង) និពន្ធដោយ អ៊ូឆឹងអិន (吴承恩)  ដោយរៀបរាប់ពីការធ្វើដំណើរទៅដែនដីជម្ពូទ្វីប (ឥណ្ឌា) ដើម្បីអញ្ជើញគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនារបស់របស់ព្រះសង្ឃចិន ព្រះតេជគុណ សាំចាំង ឬ ថាងចេង (ឯសារពីបុគ្គលដែលមានប្រវត្តិរូបបិតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តមានព្រះនាមថាព្រះតេជគុណ ស្វៀនចាំង) ដោយមានសត្វបីក្បាលរួមដំណើរជាមួយគឺ ហេងជា ឬ ស៊ុនអ៊ូខុង (ស្វា) ,​តឺប៉ូកាយ​ (ជ្រូក) និងសួចេង​ (បីសាចត្រី​ ឬអារក្សទឹក)  ។ ដោយនៅតាមផ្លូវត្រូវការរារាំងដោយបិសាចទាំងឡាយ ។

ការផ្សងព្រេងនិង​មានសត្វជាតួអង្គឯកធ្វើឲ្យ ស៊ីយ៉ូវជី បានទទួលការនិយមជាខ្លាំងពីមហាជននៅក្នុងចំណោមវណ្ណកម្មចិនទាំង 4​ ដែលរួមមាន៖

1-នគរបី ឬ សាមកុក (三国演义, 三國演義/Romance of the Three Kingdoms) និពន្ធដោយ លូគាន់ចុង

2-សុងជាង ឬ សុងកាំង (宋江/Water Margin) និពន្ធដោយ ស៊ឺណៃអាន់

3-ស៊ីយ៉ូវជី ឬ ដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច (西游记/Journey to the West) និពន្ធដោយ អ៊ូឆឹងអិន (ខ្មែរយើងតែងតែស្គាល់តាមរយៈរឿង ដំណើរផ្សេងព្រេងរបស់ថាងចេង ឬ ស៊ុនអ៊ូខុង )

4-ហុងឡូវមឹង ឬ ក្តីស្រមៃនៅវិមា​ន​ក្រហម (红楼梦/The Dream of the Red Chamber) និពន្ធដោយ ឆាវសៀឈីន

រឿងគំនូរជីវចលរបស់ជប៉ុនឈ្មោះ «ត្បូងនាគរាជ» ឬ «Dragon ball​» ជាស្នាដៃ​ដែលទទួលឥទ្ធិពលមកពីរឿង ស៊ីយ៉ូវជី  ។

តួអង្គឯកក្នុងរឿងស៊ីយ៉ូវជី

1-ស៊ុនអ៊ូខុង ឬ ស្ដេចស្វា

ស៊ុនអ៊ូខុង (ចិនៈ行者, ភីនអ៊ីនៈ Xíng Zhě, កាតាំងៈហាងជែ, ហាក់កាៈហ័ងចា, ហុកកៀនៈហេងជា, អង់គ្លេសៈ Sun Wukong)

ស៊ុនអ៊ូខុង នៅក្នុងសៀវភៅបានហៅទៀតថា ពានរចិន្តា,​ចិនកុង ជាស្វាថ្មដែលកើតចេញពីសិលាវិសេសដោយសារប្រេះបែកនិងត្រូវខ្យល់ នៅដែនដីតុងសឹងសិនចូវ ក្រុងអូវឡាយគួ ភ្នំហួគួ ឡើងជាស្ដេចគ្រប់គ្រងស្អាងទឹកជ្រោះបូន-ប្រាំរយឆ្នាំ ។

បន្ទាប់ពីចំណាយពេល 8000-9000 ឆ្នាំធ្វើដំណើរឆ្លងទឹកឆ្លងសមុទ្រទៅសុំធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រូភូធី (菩提祖師) បានសម្រចវិជ្ជាកាឡាខ្លួនបាន 72 ភាគ កាន់ដំបងសិល្ប៍ដែលបានមកពីឋានភុជង្គនាគ  ។ ចាប់ពីពេលនោះមក ស៊ុនអ៊ូខុង ក៏អុកឡុកឋានសួគ៌ និងដាក់រហស្សនាមឲ្យខ្លួនឯងថា ឈីធានតាសឹង ឬ មហាទេពស្មើមេឃ ត្រូវព្រះយូឡាយ (ព្រះតថាគត, ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធនៃនិកាយមហាយាន) ឃុំឃាំងនៅក្រោមបញ្ចគិរី  ឬភ្នំកំពូល 5​ រយៈពេល 500 ឆ្នាំ ។

ក្រោយមកព្រះតេជគុណ ថាងចេង បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ដើម្បីអញ្ជើញព្រះគម្ពីរ ដោយនៅតាមផ្លូវឆ្លងកាត់ភ្នំកំពូល 5 បានទាញយ័ន្តស័ក្តិសិទ្ធ ចេញទើប ស៊ុនអ៊ូខុង អាចចេញមកក្រៅបាន ធ្វើឲ្យ ស៊ុនអ៊ូខុង រំភើបពន់ប្រមាណចំពោះព្រះករុណមេតា្ត ។ ក្រោយមកបានទទួលការណែនាំពីព្រះម៉ែគួនអ៊ីង (ព្រះនាងគង់សាអ៊ីម) មកថ្វាយបង្ខំសុំព្រះតេជគុណថាងចេងជាគ្រូ ទើបបានឈ្មោះថ្មីថា ស៊ុនហេងជា និងរួមដំណើរទៅទិសខាងលិច ។

នៅតាមផ្លូវ ស៊ុនអ៊ូខុង បានបង្រ្កាបបិសាច កម្ចាត់មារចង្រៃ សាងគុណសម្បត្តិជាច្រើន ទាស់ត្រង់ថានៅតែធ្វើឲ្យព្រះគ្រូ ថាងចេង យល់ច្រឡំ ទើបបណា្តញជាច្រើនដង ។

ព្រះគ្រូនិងសិស្សទាំង 4 បានធ្វើដំណើរមកសល់វត្តលុយអ៊ីន (雷音寺) បានទទួលព្រះគម្ពីរផលបុណ្យគ្រប់បរិបូរណ៍ សម្រេចមគ្គផល ទទួលការតែងតាំងពីព្រះយូឡាយ ជា 鬥戰勝佛។

ស៊ុនអ៊ូខុង មានប្រាជ្ញាឆ្លៀវឆ្លាត គំនិតវាសវៃ, រប៉ិលរប៉ូច, ក្លាហាន, មានភាពស្មោះត្រង់, ស្អប់ខ្ពើមរឿងអាក្រក់ឃោឃៅ ជាតំណាងឲ្យភាពវាងវៃ, បញ្ញានិងភាពក្លាហានតាមវប្បធម៌ចិន ដូច្នេះហើយទើប ស៊ុនអ៊ូខុង ក្លាយជាវីរបុរសដែលក្មេងប្រុសជនជាតិចិនស្ងើចសរសើរ ។

2-ថាងចេង

ថាងចេង (ចិនៈ玄奘, ភីងអ៊ីនៈ Xuánzàng, អង់គ្លេសៈXuanzang)

ព្រះតេជគុណ ថាងចេង ក្នុងប្រលោមលោកជាតួអង្គប្រឌិត មានភាពខុសគ្នាពីព្រះតេជគុណ ស្វៀនចាង ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ។ ថាងចេង ក្នុងប្រលោមលោកមានឈ្មោះដើមថា ឈិនកាំងលីវ (江流儿) ឬបុគ្គលដែលហូរមកតាមខ្សែទឹក មាននាមពេលជាព្រះភិក្ខុថា ស្វៀនចាង (玄奘) បានទទួលគោរមនាមថា សាមចាង (三藏) ។  ស្តេច ថាងថៃចុង (លីស៊ឺមីង) បានព្រះរាជទាននាមត្រកូល ថាង ជាព្រះតេជគុណ ចិនឆានជឺ សាវកទី 2  របស់ព្រះយូឡាយ សជាតិ។

ថាងចេង ធំធាត់នៅក្នុងវត្តតាំងពីក្មេង ពេលពេញវ័យក៏បួសសក្នុងវត្តហួសឹងស៊ឺ  ក្រោយមកក៏មកគង់ចាំព្រះវស្សា ប្រតិបត្តិព្រះធម៌នៅវត្តល្បីឈ្មោះនៅរាជធានី ។ លោកឧស្សាហ៍ព្យាយាម ប្រាជ្ញាស្មារតីឆ្នើមក្នុងចំណោមព្រះសង្ឃទាំងឡាយ ហើយត្រូវបានជ្រើសរើសដោយបានស្តេច ថាងថៃចុង ចូលពិធីស្បថស្បែ ជាបងប្អូននឹងគ្នា ។

ថាងចេង បានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសខាងលិចដើម្បីអញ្ជើញព្រះគម្ពីរ  ដោយនៅតាមផ្លូវបានទទួលយកសិស្ស 3 នាក់គឺ ស៊ុនអ៊ូខុង, តឺប៉ូកាយ និង សួចេង។ ពេលសម្រចព្រះធម៌ បានទទួលការតែងតាំងពីព្រះយូឡាយជា旃檀功德佛ដោយដៃកាន់គម្ពីរកៅហួងដែលព្រះម៉ែគង់សានអ៊ីម ប្រទាន និងគ្រងចីវរស័ក្តិសិទ្ធិ។

3-ជូប៉ាជេ

ជូប៉ាជេ (豬八戒/Zhu Bajie) មានឈ្មោះតាមភាសាចិនតៀជីវថា តឺប៉ូយកាយ (Tu poih-kài) ។

ជូប៉ាជេ ហៅខ្លួនឯងថា ជូកាំងលៀ ពេលក្លាយជាបុព្វជិតមានព្រះនាមថា ជូអ៊ូនឹង (ចិនៈ豬悟能/Zhu Wuneng ) ក្នុងសៀវភៅហៅថា មូមូ ។ ដើមឡើយជាមេទ័ព ធានហ្វុង នៅឋានសួគ៌ ត្រូវដាក់ទោសឲ្យមកកើតនៅឋានមនុស្សលោកដោយសារលូកលាន់ទេពធីតា ឆាងអឺ តែភ្លាំងភា្លត់ទៅចូលក្នុងផ្ទៃសត្វជ្រូក ទើបកើតមកជាមនុស្សក្បាលជ្រូក ។ តាំងពីពេលនោះមកក៏ដាក់ត្រកូលឲ្យខ្លួនឯងថា ជូ ដែលប្រែថា ជ្រូក ហៅខ្លួនឯងថា ជូកាំងលៀ បំបួស ដោយព្រះម៉ែកួនអ៊ីម (គង់សាអ៊ីម) ដាក់ឈ្មោះឲ្យថា អ៊ូនីង រៀបការនឹងកូនស្រីអ្នកស្រុកត្រកូល កៅ ក្រោយមកត្រូវ ស៊ុនអ៊ូខុង បង្រ្កាប ទើបព្រះគ្រូ ថាងចេង បានដាក់ឈ្មោះថា ជូប៉ាជេ ក្នុងប្រលោមលោកបានបង្កប់អត្តន័យថាធាតុឈើ ។

ក្រោយមក ជូប៉ាជេ បានបំពេញកុសល្យផលបុណ្យបរិបូរណ៍ហើយ បានទទួលការតែងតាំងជាពុទ្ធសាសនទូត (淨壇使者)  កាន់រនាស់ធ្មេញ 9 ជាអាវុធ មានឈ្មោះពេញថា上宝沁金钯 និងចេះវិជ្ចាកាឡាខ្លួនបាន 36 ភាគ ។

4-សាអ៊ូជីង

សាអ៊ូជីង (沙悟淨/ Sha Wujing) ជាព្រះនាមពេលក្លាយជាបុព្វជិត ដើមឡើយឈ្មោះ សាហឺសាង ឯក្នុងប្រលោមលោកមានឈ្មោះថា សួចេង ។

សាហឺសាង ដើមឡើយជាមេទ័ពនៅឋានសួគ៌ ដោយសារធ្វើឲ្យគោមលីវលីបែកក្នុងកម្មវិធីជប់លៀងផ្លែប៉េះទេព (Peach Banquet) ធ្វើឲ្យព្រះម៉ែ ស៊ីវ៉ាងមូ (西王母) ខឹងជាខ្លាំង ទើបត្រូវនិរទេសទៅឋានមនុស្សលោក ក្លាយជាបិសាចនៅច្រាំងទន្លេលីវសាហឺ ទើបយក សា (សួ) ធ្វើជានាមត្រកូល ។ ក្នុងប្រលោមបានបង្កប់អត្តន័យថាធាតុដី បំបួសដោយព្រះម៉ែកួនអ៊ីម ដាក់ឈ្មោះឲ្យថា អ៊ូជីង ក្រោយមកព្រះគ្រូ ថាងចេង ដាក់ឈ្មោះថ្មីឲ្យថា សាអ៊ូជីង មានដំបងបង្រ្កាបបិសាចជាអាវុធ ។

បន្ទាប់ពីបំពេញកុសល្យផលបុណ្យបរិបូរណ៍ហើយ បានទទួលការតែងតាំងជាព្រះអរហន្តកាយមាស (金身羅漢) មានឈ្មោះពេញថា ព្រះពោធិសត្វអរហន្តកាយមាស 8 (八宝金身罗汉菩萨) ។

5-សេះនាគស

ជារាជបុត្រទី 3  របស់ស្ដេចនាគសមុទ្រខាងលិច ឪយ៉ុន ត្រកូល ឪ (ជាត្រកូលរាជរង្សនាគ) ក្នុងប្រលោមលោកមិនបានបញ្ជាក់ឈ្មោះនិងមិនបានទទួលការតែងតាំងព្រះនាមបុព្វជិត ។

ក្នុងប្រលោមលោកបានបង្កប់អត្ថន័យជា «ចិត្តអាជានៃយ» ដោយសារអុជភ្លើងដុតត្បូងគជ់វិសេសរបស់ដំណាក់នាគរាជ មានទោសប្រហារជីវិត តែបានព្រះម៉ែកួនអ៊ីម សង្រ្គោះ បញ្ជាឲ្យរង់ចាំគណៈព្រះគ្រូ ថាងចេង និមន្តឆ្លងកាត់ភ្នំសឺផាន ដើម្បីរួមដំណើរជាមួយគ្នា ។

ក្នុងប្រលោមលោកបានបង្កប់អត្ថន័យថាជាធាតុដី ។ បន្ទាបពីព្រះគ្រូ ថាងចេង ទទួលេជាសិស្ស ទើបដកស្នែង ដកក្រចក កាឡាខ្លួនជាសេះស ។ ពេលបំញេញកុសល្យផលទានបរិបូរណ៍ហើយ បានទទួលការតែងតាំងជាសេះនាគទេព 8 (八部天龍馬) គ្មានអាវុធប្រចាំកាយ ។ ដំបូងប្រយុទ្ធនឹង ស៊ុនអ៊ូខុង ក្នុងស្រោមនាគរាជ ដោយមិនប្រើអាវុធ ក្រោយមកប្រយុទ្ធនឹងបិសាច គួយមូឡាង បោកយកដាវទេព ទើបប្រើដាវជាអាវុធ ។

នៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅភាគខាងលិច ដើម្បីអញ្ជើញព្រះគម្ពីរ ត្រូវប្រយុទ្ធនឺងបិសាចសាហាវជាច្រើន ដោយគ្រូសិស្សទាំង 5 ចំណាយពេល 14 ឆ្នាំ ទើបបំពេញភារកិច្ចបានសម្រេច ដោយជួបនឹងគ្រោះថា្នក់ចំនួន 9980 ករណី ។ ឈុតឆាកដែលបុរាណបំផុតគឺ ស៊ុនអ៊ូខុង អុកឡុកឋានសួគ៍, យក ជូប៉ាជេ ពីភូមិត្រកូលកៅ, យក សាងអ៊ូជីង ពីទន្លេលីវសាហឺ, សិស្សទាំង 3 ប្រហារបិសាចឆ្អឹង-ស, ផ្លែយីមសៀមកួយ, ល្អាងពីងពាងផានសឺតុង, ចុះភ្នំភ្លើង, ស្តេចសា្វក្លែងក្លាយ ជាដើម ។

ប្រភពឯកសារៈវេបសាយបរទេស

ប្រភពរូបភាពៈGoogle