បុណ្យសែននំចាំង

បុណ្យសែននំអន្សមចិន ឬ បុណ្យសែនបាក់ចាំង ឬ បុណ្យទួនអ៊ូ ឬ បុណ្យទួនង៉ (អក្សរចិន:端午节, 端陽節) ឬខ្មែរយើងហៅថាបុណ្យសែននំចាំង ត្រូវនឹងថ្ងៃទី5 ខែ5 តាមប្រក្រតីទិនចិនចន្ទគតិ ឬ ង៉ូវវើយចូវ ជាការរំឭកដល់ថ្ងៃដែល ឃុតគួន ឬ ឈីយៀន (ចិន:屈原, ឡាតាំង: Qu Yuan, 340-278 មុនគ.ស) កវីដែលស្រលាញ់ប្រទេសជាតិ (នគរឈូ) ស្លាប់ដោយសារការលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួន ។

ក្រៅពីនេះនៅប្រទេសចិន តាមដងទន្លេយ៉ាងស៊ឺ, ហុងកុង, តៃវ៉ាន់, ម៉ាកាវ បានប្រារព្ធពិធីប្រណាំងទូក​នាគ (ចិន:龙舟赛, អង់គ្លេស: Dragon Boat Festival) យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងនៅថ្ងៃនោះ ចំណែករដ្ឋាភិបាលបាន​កំណត់យកថ្ងៃ5 ខែ5 ជាទិវាកំណាព្យចិន (The Chinese Poet's Day) ផងដែរ ដោយសារ ឈីយៀន ជាវរកវីរបស់ចិន ។

 មាតិកា

១.ប្រវត្តិ

២.ជំនឿ

ការប្រណាំងទូកនាគនៅម៉ាកាវ

១.ប្រវត្តិ

នៅសម័យលៀតកុក (សម័យឈុនឈីវ) មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ឈីយៀន ជាកវីអ្នកប្រាជ្ញានិងមានចំ​ណេះដឹងផ្នែកគ្រប់គ្រងដឹកនាំ ។ ឈីយៀន ជាប់សែស្រលាយស្ដេចនគរឈូ ទើបបានធ្វើជាមន្រ្តី ឋានៈទីប្រឹក្សានៅសម័យស្ដេចឈូ ព្រះអង្គម្ចាស់វៃ និងគ្រប់គ្រងរាជវង្សានុវង្ស ។ ឈីយៀន ជាមន្រ្តីស្មោះត្រង់និងពោរពេញដោយចំណេះដឹង ទើបក្លាយជាសំណព្វព្រះទ័យរបស់ស្ដេចឈូ ព្រះអង្គម្ចាស់វៃ ។

ពេលមានអ្នកស្រលាញ់ ប្រាកដណាស់ថាត្រូវតែមានអ្នកស្អប់ នាហ្មឺនមន្រ្តីពុករលួយមិនពេញចិត្តនឹង ឈី​យៀន ព្រោះជាញឹកញាប់ដែលការធ្វើការរបស់ ឈីយៀន ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេក៏ស៊ុម​គ្រលុំគ្នាចោទប្រកាន់ ឈីយៀន ពីរឿងនេះផងរឿងនោះផងច្រើនគរគោក ធ្វើឲ្យស្ដចឈូវៃចាប់ផ្ដើមមានព្រះ​ទ័យលំអៀង ធ្វើឲ្យ ឈីយៀន ទុក្ខសោកយ៉ាងខ្លាំង ទើបតែងកំណាព្យបំពេមួយដើម្បីរំសាយទុក្ខ ។ កំណាព្យនោះមានឈ្មោះថា លីសាវ មានន័យថា ទុក្ខសោកសៅ ។ ក្រោយមកស្ដេចឈូវៃចាញ់កលនគរឈិននិង​សោយព្រះទិវង្គតនៅនគរឈិន ទើបរជ្ជទាយាទរបស់ទ្រង់ឡើងសោយរាជ្យបន្ត ។

បន្ទាប់ពីស្ដេចអង្គថ្មីឡើង​សោយ​​រាជ្យ ទ្រង់ជឿពាក្យញុះញង់របស់មន្រ្តីពុករលួយទាំងនោះ ទើបចេញរាជបញ្ជានិរទេស ឈីយៀន ចេញ​ពីនគរឈូ ។

ឈីយៀន ទុក្ខសោកយ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរមកដល់ទន្លេប៉ក់ឡ (ឯកសារខ្លះថាទន្លេយ៉ាងស៊ឺ) ក៏សម្រេចចិត្តលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី5 ខែ5 ។ អ្នកស្រុកអ្នកភូមិដែលអាណិតស្រលាញ់ ឈីយៀន ពេលដឹងដំណឹងនេះក៏នាំគ្នាអាឡោះអាល័យ ទើបនាំគ្នាចុះទូកតាមរកសាកសពនិងបានបោះចំណីអាហារចូលទឹក ដើម្បីបញ្ឆោតឲ្យត្រីមកស៊ី កុំឲ្យពួកវាទៅចឹកស៊ីសាកសពរបស់ ឈីយៀន ។ ក្រោយមក ជារៀងរាល់ឆ្នាំពេលដល់ថ្ងៃខួបមរណៈរបស់ ឈីយៀន អ្នកស្រុកក៏យកចំណីអាហារទៅបោះចូលទន្លេប៉ក់ឡ ។ បន្ទាប់ពីធ្វើបាន​ 2 ឆ្នាំក៏មានអ្នកស្រុកម្នាក់យល់សប្តឃើញ ឈីយៀន ស្លៀកពាក់ថ្លៃថ្នូរមកអរគុណដែលនាំគ្នាយកចំណីអាហារទៅ​បោះឲ្យដើម្បីសែនព្រេន តែចំណីអាហារទាំងនោះត្រូវមច្ឆជាតិស៊ីអស់ ដោយសារម្ដុំនោះមានមច្ឆជាតិអាស្រ័យនៅច្រើន ទើប ឈីយៀន ណែនាំឲ្យខ្ចប់ដោយស្លឹកឫស្សី ឬស្លឹកចាកមុនបោះចូលទឹក ដើម្បីបញ្ឆោតមច្ឆជាតិទាំងនោះ ។

ឆ្នាំក្រោយៗមក អ្នកស្រុកខ្លះក៏ធ្វើតាមការណែនាំ ទើប ឈីយៀន មកពន្យល់សប្តថាបានទទួលហើយ តែក៏នៅតែត្រូវមច្ឆជាតិដណ្ដើមស៊ីដដែល ។ អ្នកស្រុកចង់ឲ្យ ឈីយៀន មានហូបមានចុកសម្បូរហូរហៀរ ទើបសុំការ​ណែនាំ។ ឈីយៀន ប្រាប់ថាពេល​យកចំណីអាហារទៅបោះក្នុងទឹក ត្រូវតុបតែងជាទូកនាគ ពេលមច្ឆជាតិឃើញហើយ ស្មានថាជាសំណែនរបស់ស្ដេចនាគ ទើបមិនហ៊ានស៊ី ។

អន្សមចិនអត់ស្នូល ឬ បាក់ចាំង

អន្សមចិនមានស្នូល ឬ គីចាំង

២.ជំនឿ

ក្រៅពីសែននំចាំងហើយ ចប្ចុប្បន្ននៅហុងកុងនិងកៅឡុងក៏នៅមានអ្នករៀបចំ «ប្រពៃណីប្រណាំងទូក​នាគ»​ ដែរ ដោយជនជាតិចិនបូរាណមានជំនឿថា ជាថ្ងៃដែលបណ្ដាពួកបិសាចចេញមកអុកឡុក ទើបត្រូវការ​ពារ ដោយការបោសសម្អាតផ្ទះសម្បែង រួមទាំងអុជគ្រឿងក្រអូប ជ័រក្រអូបដើម្បីឲ្យបរិយាកាសនៅក្នុងផ្ទះ​ក្រអូប ស្រស់ស្រាយ ខ្មោចព្រាយបិសាចនឹងមិនហ៊ានចូល ។

នៅថ្ងៃនោះសត្វមានពិស 4 ប្រភេទរួមមាន ខ្យាដំរី, ពីងពាង, ក្អែបនិងពស់នាំគ្នាលូនគេចព្រោងព្រាត ទើបជាឱកាសឲ្យម្ចាស់ផ្ទះត្រូវដុតស្ពាន់ធ័រដើម្បីមិនឲ្យសត្វពិសទាំងនោះចូលមកក្នុងផ្ទះបានទៀត ។ ក្រៅពីនេះ​នៅមានការផឹកស្រាថ្នាំដែលលាយដោយម្សៅស្ពាន់ធ័រផងដែរ ដោយជឿថាអាចជួយបង្ការរោគាព្យាធិបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព ។

ប្រភពឯកសារៈវេបសាយបរទេស

ប្រភពរូបភាពៈGoogle