ប្រពៃណីហូបបួស

ប្រពៃណីហូបបួស  (អង់គ្លេស:Nine Emperor Gods Festival/Nine Emperor Gods, ចិន: 九皇爺, ភីងអ៊ីង: Jiǔhuángyé, Pe̍h-ōe-jī: Káu-ông-iâ, ចិនក្វាងទុង: Kow Wong Yeh) ឬតំបន់ខ្លះហៅថា ប្រពៃណីសុំសីលហូបបន្លែ ជាប្រពៃណីតាមលទ្ធិតាវ មានរយៈពេល 9 ថ្ងៃ កំណត់​យកថ្ងៃតាមចន្ទគតិ គឺចាប់ផ្ដើមពីថ្ងៃ 1 កើតដល់ថ្ងៃ 9 កើតខែ 9 តាមប្រក្រតិទិនចិនជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។

ពិធីនេះកើតឡើងនៅប្រទេសចិនតាំងពីយូរលង់មកម្ល៉េះ ដោយមាន​រឿងនិទានជាច្រើន ។

បច្ចុប្បន្ននេះប្រពៃណីហូបបួសដែលប្រារព្ធនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៏ រួមមានប្រទេសសិង្ហបូរី, ម៉ាឡេស៊ី,ថៃ, កោះរីអ ឥណ្ឌូណេស៊ី ហើយអាចមាននៅអាស៊ីបូព៌ា ដូចជាប្រទេសប៊ូតាន់, ជប៉ុន, កូរ៉េ, កោះតៃវ៉ាន់ និងកោះហុងកុង ។

ការហូបបួសនៅខែ 9 នេះមានការសន្និដ្ឋានថា គួរតែកើតឡើងនៅឆ្នាំប្រហែល 2170 នៃព.ស ។

ទង់សម្រាប់ដោតនៅមុខអាហារដ្ឋានម្ហូបបួស
 មានអក្សរចិនពណ៌ក្រហម 齋 លើផ្ទៃកំណាត់ពណ៌លឿង
 ឬប្រើពាក្យថា ជីវ (9) ជំនួសក៏បាន

មាតិកា

១.ប្រវត្តិ

២.ឈ្មោះផ្សេងទៀត

៣.រឿងនិទាន

៤.គោលបំណងនៃការហូបបួស

៥.អាហារបួស

៦.គោលការណ៍នៅក្នុងការហូបបួស

៧.ការប្រតិបត្តិខណៈពេលហូបបួស

៨.ពណ៌សម្លៀកបំពាក់

១.ប្រវត្តិ

ប្រពៃណីសុំសីលហូបបួស ឬប្រពៃណីហូបបួស ជាពិធីសក្ការបូជាធំបំផុត ដោយអាស្រ័យព្រះម៉ែនៃដួងតារា ម៉ូលីជឺ (摩利支) តាមព្រះពុទ្ធសាសនានិកាយមហាយាន តែតាមលទ្ធិតាវ ហៅថា តាវមូយានជីន ឬ តាវមូធានសិន (斗姆元君, 斗姆天尊) តាមភាសាចិនហុកកៀន ជាការសន្មតនៃពិធីស័ក្តិសិទ្ធិនេះ ផ្អែកទៅលើប្រវត្តិនិងរឿងព្រេង អាទិទេពនៃផ្កាយនព្វគ្រោះ (ផ្កាយគ្រោះទាំង 9) ច្រើនជាងដែលជាគម្ពីរនៃលទ្ធិតាវ ។

ក្រោយមកពេលព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដល់នគរចិន ចាប់តាំងពីពេលនោះមកពេលព្រះពុទ្ធសាសនាកាន់តែសាយភាយ ទើបមានតំណាលដែលមានជំនឿចំពោះព្រះពុទ្ធ  9 អង្គនិងព្រះពោធិសត្វ 2 អង្គទៀតហៅថា ជីវហ័ងហ្វស៊ូ តាមភាសាចិនកុកងឺ ឬ គីអងហ៊ុកចូវ តាមភាសាចិនតៀជីវ (九皇佛祖) ដោយយោងតាមជំនឿរបស់ចិន ជាពិសេសលទ្ធិតាវ ដែល​ផ្ដោតសំខាន់ទៅលើរឿងបុព្វបុរសនិងភាពកតញ្ញូកតវេទិតា ។ បណ្ដាព្រះបរមក្សត្រដែលធ្លាប់ធ្វើពលិកម្មដើម្បីឲ្យប្រជារាស្រ្តរស់នៅសម្បូរសប្បាយ ដោយប្រើធម៌មេត្តាជាបុគ្គលដែលបានទទួលការលើកតម្កើងពីប្រជារាស្ត្រ ។

តាមព្រេងនិទាន អធិរាជ 9 អង្គ (九皇大帝) ត្រូវបានជនជាតិចិនជឿ ថាគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងលោកនេះមានលក្ខណៈធម្មជាតិនិងប្រព្រឹត្តទៅតាមមាគ៌ានៃឋានសួគ៌ អាស្រ័យតាម​ជំនឿក្នុងលទ្ធិតាវ ទើបធ្វើឲ្យមានការគោរពដួងវិញ្ញាណដែលស្ថិតនៅ​ឋានសួគ៌ ។ អធិរាជទាំង 9 អង្គកាលនៅឋានមនុស្សលោកគឺ​ប្រកបដោយទសពិធរាជធម៌ ពេលបង់ព្រះជន្មទៅ ទើបបានកើតជាអាទិទេព តំណាងឲ្យផ្កាយនព្វគ្រោះ មានតួនាទីការពារ ធ្វើជាម្លប់ដល់មនុស្សលោក ។

២.ឈ្មោះផ្សេងទៀត

-ជីវហ័ងតាទីសេងតានឈានឈីវ (九皇大帝圣诞千)

-ជីហ័ងសេងហ៊ុយ (九皇勝會)

-ជីហ័ងជា (九皇節)

៣.រឿងនិទាន

1.មានរឿងតំណាលថាការហូបបួសធ្វើឡើងដើម្បីរំឭកដល់អ្នកចម្បាំង «ងីហួថុង» កងទ័ពចិនដែលប្រយុទ្ធ​នឹងកងទ័ពម៉ាន់ជូយ៉ាងក្លាហាន ចំណែកម៉ាន់ជូមានកាំភ្លើងរបស់ជនជាតិអឺរ៉ុបដែល​ចិនគ្មាន ។ អ្នកចម្បាំង ងីហួថុង បានធ្វើពិធីស្លៀកសពាក់ស មិនហូបសាច់សត្វ បន្លែដែលមានក្លិនឆ្អាប និងសូត្រ​​ធម៌តាមជំនឿរបស់ចិន ដោយជឿថាអាចបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់ពីគ្រាប់កាំភ្លើងបាន តែបរាជ័យ ។ ពេលចាញ់កងទ័ពម៉ាន់ជូហើយ ប្រជាជនចិនត្រូវបានបង្ខំឲ្យទុកសក់វែងដូចជនជាតិម៉ាន់ជូ ដែលធ្វើឲ្យជនជាតិចិនចងគំនុំ ទើបជនជាតិចិនរំឭកដល់អ្នកចម្បាំង ងីហួថុង ដោយរលឹកដល់គុណស្រ័យ ។

2.ដើម្បីជាការធ្វើពិធីសក្ការបូជាព្រះពុទ្ធពីអតីតកាល​៧ អង្គនិងព្រះពោធិសត្វ 2 អង្គទៀត រួមទាំង 9 អង្គ ឬន័យមួយទៀតគឺ ផ្កាយនព្វគ្រោះ (ផ្កាយអាទិត្យ, ផ្កាយចន្ទ, ផ្កាយអង្គារ, ផ្កាយពុធ, ផ្កាយព្រហស្បត្តិ៍, ផ្កាយសុក្រ, ផ្កាយសៅរ៍, ផ្កាយរាហ៊ូនិងផ្កាយកេតុ) នៅក្នុងពិធីសក្ការបូជានេះពុទ្ធសាសនិកបានចំណាយពេលវេលាខាងផ្លូវលោកបំពេញកុសលដោយការតមហូបសាច់សត្វនិងត្រូវស្លៀកសពាក់ស ។

3.អ្នកសុំសីលហូបបួសនៃព្រះពុទ្ធសាសនានិកាយមហាយាន ដែលប្រកាន់ភ្ជាប់ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់របស់ជនជាតិចិននៅប្រទេសថៃ ដើម្បីសក្ការបូជាព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់កាលពីអតីត 7 អង្គ ដូចមានក្នុងព្រះគម្ពីរព្រះត្រៃបិដកនិងព្រះមហាពោធិសត្វ 2 ព្រះអង្គទៀតបានស្បថសច្ចាថានឹងប្រោសសត្វលោក ទើបប្រែកាយជាអាទិទេពទាំង 9 គឺ៖

i.ថានឡាំងថាយស៊ីងជីន (貪狼太星/Tan Lang Tai Xing Jun)

ii.ជីមិញយានស៊ីងជីន (巨門元星君/Ju Men Yuan Xing Jun)

iii.លូឈុនជិនស៊ីងជីន (祿存貞星君/Lu Cun Zhen Xing Jun)

iv.វិនស៊ូនីវស៊ីងជីន (文曲紐星君/Wen Qu Niu Xing Jun)

v.យីលានចិនកាំងស៊ីងជីន (玉廉貞綱星君/Yù Lián Zhen Gang Xing Jun)

vi.អ៊ូឈីជីស៊ីងជីន (武曲紀星君/Wu Qu Ji Xing Jun)

vii.ភ័រជីនគាន់ស៊ីងជីន (破軍關星君/Po Jun Guan Xing Jun)

viii.ស័រហ៊្វូតាតាវស៊ីងជីន (左輔大道星君/Zuo Fu Da Dao Xing Jun)

ix.យ៉ូវពីតាតាវស៊ីងជីន (右弼大道星君/ You Bi Da Dao Xing Jun)

ដោយអាទិទេពទាំង 9 អង្គ មានអំណាចគ្រប់គ្រងធាតុដី, ទឹក, ខ្យល់,​ ភ្លើងនិងមាសនៅលើផែនដីនេះ ។

4.ហូបបួសដើម្បីគោរពដល់ «ស្ដេចប៉េង» ក្សត្រ​ចុងក្រោយនៃរាជវង្សសុង ដែលសោយព្រះទិវង្គតដោយ​សារ​​ធ្វើអត្តឃាត ពេលស្ដេចយាងទៅតៃវ៉ាន់តាមផ្លូវទឹក នៅព្រះជន្ម 9 ​ព្រះវស្សា ។ ពិធីបូជាដើម្បីរំឭកដល់រាជវង្សសុងនេះ មានតែនៅនគរហុកកៀន ដែលជាទឹកដីចុងក្រោយរបស់រាជវង្សសុងប៉ុណ្ណោះ ដោយជនជាតិហុកកៀនបានប្រារព្ធធ្វើពិធីនេះដើម្បីអាស្រ័យសាសនាបាំងមុខនយោបាយ ។

5.កាលពី 1500 ឆ្នាំមុនគ.ស នគរកាំងសៃជាទឹកដីដ៏រុងរឿង​ ស្តេចនគរនេះមានបុត្រា 9 អង្គ ដែលពូកែទាំងអក្សរសាស្រ្តនិងវិជ្ជាគុន ទើបធ្វើឲ្យនគរនានាព្រមស្វាមីភក្រ្ត លើកលែងតែនគរកុងលាត (ឈុនឈីវ) ដែលមានអំណាចរឹងមាំនិងមានកម្លាំងទ័ពខ្លាំង​ជាង ។ នគរទាំងពីរធ្វើសង្រ្គាមជាមួយគ្នាដល់លើកទី 4 នគរកុងលាតឈ្នះដោយសារមានកងទ័ពច្រើនជាង ឡោមព័ទ្ធកងទ័ពទាំងរបស់បុត្រាទាំង 9 គ្រប់ទិស តែមិនអាចវាយចូលក្រុងបាន​ទើបដកថយ ។

លុះមកដល់ថ្ងៃមួយ ជនជាតិកាំងសៃបែកបាក់សាមគ្គីនិងកេងប្រវ័ញ្ចគ្នា ព្រះឥន្ទ្រដឹងថាមិនយូរទៀតនោះទេ កាំងសៃនឹង​កើត​កលយុគ ទើបរកអ្នកយកអាសារជួយប្រជារាស្រ្ត ហើយចង់ឲ្យរួចផុត​គ្រោះភ័យបានគឺទាល់តែធ្វើបុណ្យសន្សំកុសល ។ ដួងវិញ្ញាណព្រះឱរសច្បងបានយកអាសារនិងរមិលមើលឃើញថា​គួរ​ចាប់ផ្ដើមពីគេហដ្ឋានហបតីចិត្តបុណ្យ លីហួកាយ ។

យប់មួយ អ្នកបម្រើបានរាយការណ៍ប្រាប់លោកគហបតី​ លីហួ​កាយ ថាមានអ្នកសូមទានកើតឃ្លង់មកសុំជួប ទើបលោកគហបតី​ឲ្យប្រាក់មួយចំនួនជាសោហ៊ុយសោដា តែអ្នកសូមទានបែរជាមិនចាកចេញ និងប្រកាសឲ្យអ្នកស្រុកអ្នកភូមិសុំសីល ហូបបួសរយៈពេល៩ថ្ងៃ៩យប់  អ្នកណាប្រតិបត្តិតាមគ្រោះភ័យនឹងសាបសូន្យ ។ លោកគហបតីប្រតិបត្តិមុនគេ ទើបអ្នកស្រុកអ្នកភូមិធ្វើតាមរហូតដល់មានការរៀបចំឲ្យលេងហ៊ីជាការកម្សាន្ដ​នៅ​ខណៈពេលហូបបួសដែរ ។

ឡាវអៀ មានសទ្ធាចំពោះប្រពៃណីហូបបួសរបស់នគរកៃសាំង ទើបធ្វើការសិក្សាគម្ពីរហូបបួសរបស់គហបតី លីហួកាយ ដែលបានកត់ត្រាទុក តែកែប្រែពិធីខ្លះឲ្យតឹងរ៉ឹងនិងឲ្យមាន ពិធី​យាងព្រះមហាក្សត្រមកជាព្រះប្រធាន ។

6.មានបុរសប្រមឹកម្នាក់ឈ្មោះ ឡៅសេង យល់ច្រឡំថាម្ដាយ​របស់ខ្លួន​​ស្លាប់ព្រោះរោគខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ រហូតដល់យប់មួយម្ដាយ​បាន​មកពន្យល់សប្តថា ម្ដាយស្លាប់ទៅ មានសេចក្ដីសុខណាស់ ព្រោះម្ដាយ​ហូបតែអាហារបួស ហើយពេលនេះម្ដាយនៅភ្នំភូធួ, លើកោះហៃណាន, ខេត្តស៊ឺជាំងបើកូនចង់​ជួបម្ដាយ ចូរទៅរកនៅទីនោះ ។

លុះដល់ថ្ងៃសំពះព្រះពោធិសត្វគង់សាអ៊ីមនៅភ្នំភូធួ ឡៅសេង ក៏សុំទៅជាមួយអ្នកជិតខាង ព្រោះមិនស្គាល់ផ្លូវ ។ ពេល ឡៅសេង សន្យាថានឹងមិនផឹកស្រានិងមិនហូបសាច់សត្វ អ្នកជិតខាងក៏ឲ្យទៅជាមួយ ។ នៅតាមផ្លូវ ពេលដើរកាត់អ្នកលក់សាច់ ឡៅសេង ភ្លេចពាក្យសន្យា ទើបរត់គេច សំណាងល្អមានស្រីបីនាក់ធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ដើម្បីទៅសំពះព្រះម៉ែគង់សាអ៊ីម ទើប ឡៅសេង​ សុំរួមដំណើរ ។

ទៅដល់ភ្នំភូធួ ពេលថ្វាយបង្គំព្រះម៉ែគង់សាអ៊ីម ឡៅសេង​ បានឃើញម្ដាយរបស់ខ្លួនបណ្ដែតខ្លួនលើផើងដោតធូប តែអ្នកដទៃមើលមិនឃើញ ។​ ឡៅសេង ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញតែ​ម្នាក់ឯង ហើយបានជួបក្មេងប្រុសម្នាក់ឈរយំ ពេលសួរនាំ ក៏បានដឹងជា​កូនរបស់ខ្លួននិងភរិយាដែលបានលែងលះគ្នាយូរឆ្នាំហើយ ទើបយកទៅចិញ្ចឹមបីបាច់ ។ ថ្ងៃមួយ ស្រ្តីដែលជូនគេទៅភ្នំភូធូមកសុំអាស្រ័យ​ជាមួយ ពួកគេទាំងបីក៏រស់នៅជាមួយគ្នាមានសុភមង្គល ។

ស្រ្តីម្នាក់នោះជាក្រមុំព្រហ្មចារី ប្រព្រឹត្តខ្លួនបានល្អ នៅក្នុង​ក្រមសីលធម៌និងសុំសីលហូបបួសជាប្រចាំ ។ នាងដឹងថាខ្លួនជិត​ស្លាប់ ទើបប្រាប់ ឡៅសេង ឲ្យដឹង ។ ពេលថ្ងៃនោះមកដល់ នាងងូត​ទឹក តែងខ្លួនដោយស្លៀកសពាក់ស បន្ទាប់ពីអង្គុយបានមួយសន្ទុះ នាងក៏ផុតដង្ហើម ។

ឃើញការលាចាករបស់នាងស្រដៀងនឹងម្ដាយរបស់ខ្លួនទើប ឡៅសេង មានសទ្ធាជ្រះថ្លាផ្ទេរទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យកូនប្រុស ហើយប្រព្រឹត្តខ្លួនជាថ្មី ដើម្បីទទួលបានមគ្គផលដូចម្ដាយនិងនាង ពេលនោះប្រពៃណីហូបបួសក៏កើតឡើង ។

៤.គោលបំណងនៃការហូបបួស

អ្នកហូបបួសអាចមានភាពខុសគ្នា តែគោលបំណងអាចមាន 3 ដែលមានដូចខាងក្រោមនេះ ៖

1.ទទួលទានដើម្បីសុខភាព អាហារបួសជាអាហារប្រភេទសរីរាង្គ ពេលហូបច្រើនពេលជាប់ៗគ្នាមួយរយៈនឹងធ្វើឲ្យរាងកាយសម្របខ្លួនឲ្យស្ថិតនៅសភាពសមតុល្យ អាចបណ្ដេញជាតិពុលចេញពីរាងកាយបាន សម្រួលប្រព័ន្ធឈាមនិងបំពង់រំលាយអាហារឲ្យមានលំនឹង ។

2.ប្រចាំថ្ងៃជាសាច់ជាឈាមរបស់សត្វទាំងឡាយ ជនដែលមានចិត្តករុណា មានគុណធម៌និងមានមនសិការ តែងតែងមិនអាចទទួលទានសាច់សត្វទាំងនោះដែលមានសាច់, ឈាម, ចិត្តនិងដែលសំខាន់មានក្ដីស្រលាញ់ចំពោះខ្លួនឯង ខ្លាចស្លាប់ដូចមនុស្សយើងដែរ ។

3.ទទួលទានដើម្បីលាងជម្រះបាបកម្ម ជនដែលយល់ច្បាស់តែងតែពិចារណាឃើញថាការហូបចុកដែលអាស្រ័យការសម្លាប់ដើម្បីយកសាច់ឈាម​របស់អ្នកដទៃមកធ្វើជារបស់យើងគឺជាសាងបាបកម្ម ទោះមិនបានសម្លាប់ដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ ការជាវពីអ្នកដទៃគឺដូចជាការជួលឲ្យសម្លាប់ ព្រោះបើគ្មានអ្នកទទួលទាន ក៏គ្មានអ្នកសម្លាប់យកមកលក់ដូរ ។ កម្មដែលបានសាងនឹងតាមស្នងយើងភ្លាមៗ ធ្វើឲ្យសុខភាពរាងកាយ អាយុសង្ខារបស់យើងខើចខ្លីជាប្រភពនៃរោគាធ្យាធិ ពេលមានយល់ដឹងពីរឿងកម្មពៀរ ទើបបញ្ឈប់ការសម្លាប់ហើយងាកមក​ហូបបួស ដែលវាក៏ធ្វើឲ្យរាងកាយលូតលាស់បាន ដោយមិននឹកដល់រសឆ្ងាញ់ពិសាមួយខណៈពេល ។

៥.អាហារបួស

អាហារបួសជាអាហារគ្មានសាច់ ឬផលិតផលដែលបានមកពីសាច់សត្វ ដូចជា ទឹកដោះគោ, ស៊ុត, ទឹកឃ្មុំ, ទឹកត្រី, ជេឡាទីន, ខូឡាជេន ជាដើម និងគ្មានបន្លែក្លិនឆួលទាំង៥ប្រភេទ គឺ ខ្ទឹមស, ខ្ទឹម (គ្រប់ប្រភេទដូចជា ដើមខ្ទឹម, មើមខ្ទឹម, ខ្ទឹមក្រហម) ខ្ទឹមចិន គូឆាយនិងស្លឹកថ្នាំជក់ ព្រោះបន្លែទាំងនេះធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់អវយវៈក្នុងរាងកាយ ដូចជាខ្ទឹមសធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់បេះដូង, ខ្ទឹ​មធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់តម្រងនោម, ខ្ទឹមចិនធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់អណ្ដើក, គូឆាយធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ថ្លើមនិងស្លឹកថ្នាំជក់ធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់សួត ។ អ្នកខ្លះជឿថាបន្លែទាំងនេះបន្ថែមកាល់ញី ឬមកពីឈាមសត្វតាមរឿងនិទានចិន ធ្វើឲ្យអាហារបួសគ្មានក្លិនឆ្អាប ដោយសារការតមសាច់សត្វា ដែលធ្វើឲ្យអ្នកទទួលទានចាប់អារម្មណ៍ធុញ្ញជាតិវិញ ដើម្បីទទួលបានសារជាតិប្រូតេអ៊ីន ដូចជា សណ្ដែកសៀងជាដើម ដោយនៅប្រទេសចិន ប្រទះឃើញថាមានភោជនីដ្ឋានដែលបម្រើសេវា «ចម្អិនអាហារតាមវេជ្ជបញ្ជា» (អ្នកទទួលទានត្រូវយកវេជ្ជបញ្ជាមកជាមួយ) ដោយអ្នកទទួលទាននោះជាអ្នកជំងឺកំពុងតែទទួលយក «ការព្យាបាលដោយអាហារតាមវេជ្ជសាស្រ្តបូរាណ» បន្ទាប់ពីមានការវិនិច្ឆ័យពីវេជ្ជបណ្ឌិត។

៦.គោលការណ៍នៅក្នុងការហូបបួស

តាមទស្សនៈរបស់អ្នកហូបបួស ការទទួលទានដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃរងគ្រោះដល់ស្លាប់នោះ វាឃោរឃៅពេក ទាំងដែលមនុស្សហូបតែបន្លែក៏អាចរស់ជាតិមានជីវិតបាន ។ ការហួបបួសដែលក្រឹត្យក្រមគឺស្ថិតលើគោលការណ៍សំខាន់ 2 ប្រការ៖

1.ចិញ្ចឹមជីវិតដោយអាហារដែលមិនបៀតបៀនខ្លួនឯងនិងជីវិតអ្នកដទៃគឺ

-មិនយកជីវិតសត្វទាំងពួងមកចិញ្ចឹមជីវិតរបស់ខ្លួន ។

-មិនយកឈាមសត្វទាំងពួងធ្វើជាឈាមរបស់ខ្លួន 3, មិកយកសាច់សត្វទាំងពួងមកធ្វើជាសាច់របស់ខ្លួន ។

2.ការទទួលទានអ្វីក៏ដោយដែលបំផ្លាញសុខភាពរាងកាយរបស់ខ្លួនឲ្យទ្រុឌទ្រោម គឺការបៀតបៀនខ្លួនឯង ។

បច្ចុប្បន្នវិទ្យាសាស្រ្តមានការរីកចម្រើនបានពិសោធថា ឈាមនិងសាច់សត្វដែលត្រូវសម្លាប់ពោរពេញដោយសារជាតិពុល ​ដូច្នេះហើយទើបការហូបបួសមិនមែនហូបដើម្បីឲ្យមានផលល្អចំពោះផ្លូវចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ វារួមទៅដល់ការមានសុខភាពអនាម័យល្អទៀតផង ។ រាងកាយនិងចិត្តជាគូនឹងគ្នា មានទំនាក់ទំនងធ្វើឲ្យមនុស្សយើងមិនស្រស់ស្រាយ រីករាយ ខណៈដែលរាងកាយមានជំងឺតម្កាត់ ។

៧.ការប្រតិបត្តិខណៈពេលហូបបួស

នៅកំឡុងពេលហូបបួស 9 ថ្ងៃ 9 យប់ បុគ្គលដែលត្រូវហូបបួសឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមប្រពៃណីហូបបួស ត្រូវអនុវត្តមានដូចតទៅនេះ៖

-ទទួលទាន «អាហារបួស»

-តបអាហារដែលមានរសជាតិហឹរ, ផ្អែមខ្លាំ​ង, ជូរខ្លាំងនិងប្រៃខ្លាំង ។

-រក្សាសីល 5

-រម្ងាប់ចិត្ត

-ធ្វើបុណ្យដាក់ទាន

-ស្លៀកសពាក់ស

សម្រាប់បុគ្គលដែលប្រកាន់ភ្ជាប់ចំពោះប្រពៃណីហូបបួស នឹងមានការអនុវត្តបន្ថែម ដោយការហូបបួសតែជាមួយនឹងអ្នកចម្អិនប៉ុណ្ណោះនិងលាងចានឆ្នាំងឲ្យស្អាតបាតនិងទុកដាក់ដោយឡែក ។ ក្រៅពីនេះត្រូវដុតចង្កៀង 9 ចង្កៀងកំឡុងពេលហូបបួស 9 ថ្ងៃ ដោយកុំឲ្យរលត់ដើម្បីជាពុទ្ធបូជានិងរំឭកដល់គុណឪពុកម្ដាយបងប្អូនញាតិការ រួមទាំងបុគ្គលដែលពលីជីវិតដើម្បីមាតុភូមិផងដែរ ។

៨.ពណ៌សម្លៀកបំពាក់

-ពណ៌ក្រហមៈ ជាពណ៌ដែលជនជាតិចិនប្រកាន់ថាជាពណ៌នៃសិរីមង្គល ដូចដែលបានឃើញតាមកម្មវិធីនានារបស់ចិន ដូចជាពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីចិន ជាដើម ។

-ពណ៌លឿងៈ ជាពណ៌សម្រាប់រាជវង្ស ដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រើសម្រាប់តែមនុស្សព 2 ក្រុមប៉ុណ្ណោះ ទី1 គឺព្រះមហាក្សត្រដែលយើងអាចឃើញតាមរយៈភាពយន្តចិនបុរាណ សម្លៀកបំពាក់និងរបស់របរប្រើប្រាស់មានពណ៌លឿង ឬពណ៌មាស ដែលជនសាមញ្ញហាមប្រើដាច់់ខាត ។ ក្រុមទី2 គឺគ្រូខ្មោច ឬគ្រូបង្រ្កាបខ្មោច បើយើងសង្កេតតាមរយៈភាពយន្តចិនបុរាណនឹងឃើញគ្រូខ្មោចស្លៀកលឿងពាក់លឿងនិងមានយ័ន្តពណ៌លឿង ។

-ពណ៌សៈ តាមទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីចិន ពណ៌សសម្រាប់កាន់ទុក្ខ (ពណ៌ខ្មៅដែលយើងឃើញនេះ ព្រោះបានទទួលឥទ្ធិពលពីវប្បធម៌លោកខាងលិច) ដោយនៅក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់ចិន កូនចៅនឹងស្លៀកសពាក់ស ។

ប្រពៃណីហូបបួសមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលជនជាតិចិនអាស្រ័យនៅ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសចិនបច្ចុប្បន្នគ្មានប្រពៃណីនេះទៀតទេ ព្រោះបន្ទាប់ពីមានការប្ដូររបបនយោបាយជារបបកុម្មុយនីសហើយ សាសនាប្រពៃណីក៏ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរតាមដែរ ដូច្នេះហើយទើបគ្មានអ្នកណាហូបបួស ។

អ្នកណាដែលសុំសីលហូបបួសនៅប្រទេសចិននាសម័យនេះច្បាស់ជាមានការលំបាក ម្យ៉ាងទៀតប្រពៃណីហូបបួសកាលស្រុកទេសមិនទាន់ដូររបប អ្នកប្រកាន់ភ្ជាប់ប្រពៃណីនេះ មានតែនៅភូមិភាគកណ្ដាលនិងភាគខាងត្បូងប្រទេសចិនប៉ុណ្ណោះ ។

ប្រភពឯកសារនិងរូបភាពៈវេបសាយបរទេស